درمان به عنوان یک روش عرفانی

درمان به عنوان یک روش عرفانی ، در راه رسانیدن « درمانگر» به اهداف زیر ، مورد استفاده قرار می گیرد :

 

شناسایی و آشنایی عملی با هوشمندی و شعور الهی

شناختن گنج درون و رسیدن به دانش کمال

رهایی از گرفتاری در خویشتن

خدمت به خلق و آشنایی با عبادت عملی و امکان تحقق بخشیدن به آن

فرادرمانی برای « بیمار (فرادرمانگیر) » نیز به عنوان یک حرکت عرفانی برای متحول نمودن او به کار گرفته می شود

زیرا در این مکتب شفای جسم بدون تحولات مثبت درونی ، فاقد ارزش های لازم می باشد و اتصال بیمار به شبکه شعور الهی ، توجه او را به منبعی هوشمند جلب نموده و او را با حقیقتی شگرف آشنا می کند که به دنبال آن ، زمینه ایجاد تحولات درونی او را فراهم می سازد.

 

ساقیا بده جامی زان شراب روحانی تا دمی بیاسایم زین حجاب جسمانی

( شیخ بهایی )

نکته خیلی مهم:

سن ، جنسیت ، ملیت ، میزان تحصیلات ، مطالعات ، معلومات ، تعالیم و تجارب عرفانی و فکری ، استعداد و لیاقت های فردی و... همچنین نحوه و نوع تغذیه ، ورزش ، ریاضت و... در کار با شبکه شعور کیهانی هیچگونه تأثیری ندارد. زیرا ، این اتصال و برخورداری از مدد آن ، فیض و رحمت عام الهی بوده که بدون استثنا شامل حال همه انسان ها می باشد.

 

بیا که دوش به مستی سروش عالم غیب نوید داد که عام است فیض رحمت او

( حافظ )